Een dag uit mijn leven

Om zes uur hoor ik hanen, insecten, geiten en mensen stemmen en wordt ik dus wakker. Vrij snel daarna begin ik ook gezaag of getimmerte horen, of een andere vorm van bedrijvigheid. Tot een uur of zeven lig ik te luisteren naar deze geluiden, en daarna neem ik een koude douche. Vervolgens lopen Nora en ik naar het andere huis, waar vader, moeder, opa en oma wonen, en waar alles gebeurt. Daar worden we op een rieten mat gezeten (ga zitten ga zitten) en krijgen we thee. Soms doen Nora en ik wat yoga op de veranda van het andere huis, soms maken we een ochtendwandeling, en soms lezen we. Rond negen uur is het 'ontbijt' klaar en worden we naar de tafel binnen gestuurd, waar we op de beste stoelen moeten zitten om onze rijst met linzensoep en groente curry te eten. Als je het op hebt vragen ze of je meer wilt, en als je ja zegt zijn ze zo blij, dat ik dat meestal maar doe.

Vol met rijst lopen we vervolgens door de rijstvelden naar de dorpsschool op de heuvel, waar we door alle kinderen enthousiast worden begroet. Er wordt aan onze armen en benen en haren getrokken, en we moeten liedjes zingen of dansen. Meestal vluchten we na een tijdje naar de ' office'  waar we wachten tot de bel gaat. Die gaat om kwart over 10.

Eerst geef ik drie kwartier ' social studies' aan klas 4, kinderen van een jaar of tien. Dit is mijn lievelingsklas, geen twijfel mogelijk. Het zijn er maar acht, de meesten zijn jongens, en ze kunnen behoorlijk Engels. Vooral zijn ze gewoon heel erg grappig. Social studies is een raar vak, dat varieert van ' verkeersregels' tot cultureelerfgoed, respect voor ouderen, (alles doorspekt met een enorme dosis nationalisme en belerendheid) maar ook ' the big bang' , die ik gisteren heb uitgelegd.

Daarna ga ik naar klas 1, kleuters van 5 a 6 jaar oud, die vooral het alfabet, cijfers en de dagen van de week schreeuwen. Na wat zingen, ontelbare pogingen orde te creeren en hen iets te laten schrijven, pak ik meestal en prentenboek en vechten ze om een plekje bij me te bemachtigen terwijl ze plaatjes kijken. Na deze les ben ik meestal doodmoe.

Maar dan moet ik naar klas 5. Deze kinderen, van rond de 12, zijn soms al echte pubers, en ze zijn met zn twintigen. Het niveau varieert van 0,0% engels tot heel behoorlijk. Soms gaat het geweldig in deze klas en begrijpen ze me volkomen, vooral als ik spannende dingen vertel. Andere dagen is het een regelrechte ramp, maar goed dat schijnt bij lesgeven te horen.

Als laatste voor de pauze mag ik weer naar klas 4, waar ik wiskunde met ze doe. Ik kan inmiddels weer heel behoorlijk staartdelen, vermenigvuldigen en ken zelfs de tafels weer behoorlijk vlot. Volgende week hebben ze een tempotoets :) (die haaaaatte ik vroeger gna gna)

Dan hebben Nora en ik een lange pauze, waarin we via een winkeltje om koekjes te kopen, naar huis gaan, op ons bed ploffen, kletsen en eten, daarna naar het huis gaan en thee krijgen. Soms is Babu de 2 jaar oude peuter wakker en dan moeten we goed uitkijken met onze spullen want hij mag Alles! Rond drie uur lopen we weer terug naar school, om nog een laatste uurtje kunst of sport te doen. Dit is een uurtje dat altijd heel warrig verloopt, de helft van de leerlingen rent buiten rond en de leraren zitten in de schaduw een beetje te kletsen. Dat doen ze sowieso vrij veel, we weten niet helemaal wat zij eigenlijk uitspoken in de klas...oei dat klinkt een beetje onaardig, maar jullie snappen vast wat ik bedoel.

Om vier uur is de laatste les afgelopen, en nadat de leerlingen het volkslied hebben gezongen lopen ze zwaaiend langs ons door het rijstveld weer terug naar huis. Sommigen pakken onze hand. Thuis is inmiddels Melina ook terug uit school en krijgen we iets te eten (noedels of roti). Daarna lezen, tekenen en schrijven we (mijn dagboek begint al angstaanjagend vol te raken) en rond zes uur kruipen we de keuken in (de stroom is dan meestal uitgevallen, en daar is een vuur en kaarsjes) en kijken we hoe het eten wordt bereid. Tussen zeven en acht is de rijst, linzensoep en curry weer klaar en mogen we die op onze standaard plaats op eten. Daarna zitten we meestal een tijdje in het donker te luisteren naar het Nepalese geklets om ons heen, tot we zo moe zijn dat we naar onze kamer vertrekken. Daar kunnen we nog even echt Engels praten, lezen en natuurlijk onze lessen voorbereiden. Elke dag doe ik staartdelingen.

Rond half tien vallen we inslaap, klaar voor weer een dag in Tulaketh.