een week later

Oh dear, dit wordt ingewikkeld. Er is heel veel gebeurd de afgelopen dagen en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met vertelen. Mijn hoofd tolt nogsteeds een beetje van alle nieuwe indrukken.

Ik zal proberen het kort en overzichtelijk te houden, ook omdat k al weer bijna van de computer af moet (dit is een redelijk duur internetcafe en ik heb om twee uur een afspraak met een Nepalees (mijn gastgezin-broer) die mij en Nora gaat proberen naar het centrum van Pokhara te leiden) maar zoals nu al te merken is, gaat dat waarschijnlijk niet werken en wordt dit een extreem onsamenhangend verhaal.

Zoals jullie waarschijnlijk wel hebben begrepen zit ik nu in Pokhara in een internetcafe. Sinds twee dagen ben ik hier, samen met Nora, de Noorweegse, die verschrikkelijk aardig en een enorme steun is. We zijn een goed team :) samen zitten we in een gastgezin anderhalf uur met een extreem slome hete bus (of 2,5 uur lopend) vanaf Pokhara, in een dorpje wat bijna uit de middeleeuwen lijkt te stammen, afgezien van de tv's overal (sponge bob :) maar wel in Nepalees) Koken op een vuur en biogas van de buffel, eigen groenten, rijst, melk en eieren, een plank met rieten mat als bed, en natuurlijk koud water. En het is er prachtig. Het gezin wil ons compleet opnemen in het gezin, noemt ons hun ' didi' , zusjes en zijn heel hartelijk. Ze praten nauwelijks Engels, maar met onze handen, voeten, veel gelach en een heel klein beetje Nepalees kunnen we ons tot nu toe wel redden. Een lid van ons gezin en tevens een collega op de school waar we les gaan geven kan og wel redelijk Engels. We moeten trouwens nog beginnen, morgen, ik maak me veel zorgen want het niveau is laag en we moeten ze volgensmij vanalles naast Engels leren. Maar daar horen jullie vast volgende week (geen beloftes) meer over.

Ik zou eeuwig door kunnen gaan over het dorp en het gezin (bijvoorbeeld de welkomsdans die Nora en ik moesten doen toen we aankwamen terwijl het gezin liederen zong en trommelden, het prachtige gezicht toen ik mijn stroopwafels uitdeelde en iedereen zat te smullen op het erfje, etc etc) maar daarvoor zijn er ook nog zo veel gave dingen gebeurd.

Een selectie:

na mijn vorige bericht gingen we diezelfde middag door het centrum lopen en kwamen in een heel ontouristische wijk. Het begon te stortregenen, we werden binnen uitgenodigd voor thee en een schuilplaats in een minuskuul klein schoenenwinkeltje.

We hebben op zondag een zeer volle dag sightseeing gedaan, drie tempels en een crematorium (ze verbranden mensen op vuren en laten de as de rvier in stromen) gezien.

Het vrouwenfestival was maandag en dinsdag bezig, we hebben beiden dagen met allerlei vrouwen binnen en buitenshuis gedanst, wat er volgensmij belachelijk uitzag want zij droegen prachtige sari's en dansen als in de bollywood films en wij waren lang en slungelig, maar goed.

De busreis naar Pokhara was prachig, ik heb mijn eerste begtoppen gezien! Spierwit!

Nu moet ik echt gaan. Fotos krijg ik er om de een of andere rare reden niet op, dus die houden jullie tegoed.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

PS; excuses voor de spelfouten, geen tijd voor checken

PPS: bedankt voor de lieve reacties!

PPPS: opa en oma, ik houd van jullie!

PPPPPS: en ook van alle anderen :)

PPPPPPS: jaapie ik mis je! je bent mijn allerliefste broertje!